ถึงยุคเสื่อมของการแต่งกายแล้วหรือ ?

รูปแบบของการแต่งกายในยุคนี้  ไม่มีอะไรรูปแบบอะไรแน่นอน  ไม่มีคำว่ากาละเทศะ  ใครนึกอยากจะแต่งอย่างไรก็ได้   ยิ่งทำตัวได้แปลกประหลาดก็จะกลายเป็นเท่ห์ แปลกใหม่ น่าทำตาม  ซึ่งจะต่างกันกับสมัยก่อนมากมาย  ในสมัยก่อนไปงานกลางคืนแขกจะใส่ชุดราตรียาวกันเป็นส่วนใหญ่เพื่อเป็นการให้เกียรติ์แก่เจ้าภาพ  ปัจจุบันนอกจากจะไม่ใส่ชุดราตรีไม่ว่าจะสั้น หรือยาวแล้วยังใส่กางเกงลากรองเท้าแตะเข้าไปงานเลี้ยงกลางคืน หรืองานแต่งงานกันเฉยเลย  การเข้าวัดก็ควรจะใส่ชุดที่รัดกุม ไม่ใช่ใส่ขาสั้นเสื้อสายเดี่ยวที่ก้มลงกราบที  ท่านเจ้าอาวาสมองทะลุถึงตาตุ่ม ละก๊อขอทีเถอะ   ชุดไปงานศพก็ควรแต่งกายงามแบบสุภาพ สร้อยเพชรเจ็ดกะรัตของท่านเจ้าคุณย่าเอาเก็บไว้ก่อน ไว้ค่อยใส่ตอนไปดูคอนเสิริ์ต อาภาพร นครสวรรค์ หริือ ไปเฝ้าคณะลิเกศิษย์หอมหวลก็ควรอยู่  งานศพควรจะเป็นสร้อยมุกรอบคอแบบเรียบๆ  ยิ่งถ้างานพระราชทานเพลิงศพก็ต้องสวมผ้าซิ่น หรือ กระโปรงยาว ใส่ถุงน่องดำให้เรียบร้อย ประเภทถุงน่องตาข่าย  หรือที่มีลายคิตตี้หัวใจดวงน้อยๆ เอาเก็บไว้ก่อนเดี๊ยวไปงานปาร์ตี้ค่อยขุดขึ้นมาใช้ได้   ถ้าไปงานเลี้ยงปาร์ตี้เพื่อนฝูงที่เจ้าภาพไม่อั้น ไม่เหนียวเรื่องการแต่งตัวให้รีบกระหนำ่ของที่ซื้อมา  แล้วหาที่ลงแลนดิ้งไม่ได้  ใส่ไปเต็มอัตราศึกก๊อไม่มีใครกล้าว่า  หรือถ้ากล้ารึ  ก๊อเป็นพวกกันเองซึ่งกระหน่ำว่าอย่างไรก็ไม่สน  เพราะเคยนินทาว่าร้ายกันมาตั้งแต่เด็กแล้ว  ก็เลยไม่เจ็บ  ไม่กลัว  การแต่งตัวเราต้องมีความเป็นตัวของตัวเอง คือดูว่าเราเหมาะกับแนวไหน  หวานเจี๊ยบ หวานอมเปรี๊ยว  หรือ นางเอกแสนซนคนขยัน  ไม่ต้องไปตามนางแบบผอมเพรียว ขายาว  ที่ใส่อะไรก็สวย   พอเรามีแนวของเราแล้ว ก็ต้องแน่วแน่แก้ไขในสิ่งผิด  ชุดไหนไม่เข้ากะตัวไม่ต้องไปลองซื้อ เพราะแค่อยากเปลี่ยนแนวทางชีวิต   จะซื้อมาหมกเม็ดในตู้เสื้อผ้าให้จมเงินทำไมเล่า    สู้เอาไปซื้อของที่เรามั่นใจใส่แล้วสบายใจดีกว่า   เสื้อผ้าที่เราใส่เล่นๆเดี๊ยวก็เบื่อเดี๊ยวก็ทิ้งไม่ต้องใส่ของแพงหรอก  ตัวละร้อยตัวละห้าสิบก็ใส่เฉิดฉายได้ ถ้าเรารู้จักวิธีมิกส์ แอนด์ แมทซ์  ด้วยการนำของถูกของแพงนำมาผสมกลมกลืนให้เป็นหนึ่งเดียว  การจะเลือกซื้อเสื้อผ้า  อันดับแรกที่เราจะต้องดูคือ คัตติ้ง  วิธีการเย็บว่ามันดูดีเรียบร้อยไม่ใช่เศษด้ายขยุกขยุย ใส่แล้วดูย่นหน้าย่นหลัง ดึงรั้งกันไปมาหาความสบายก็ไม่เจอ   ไม่จำเป็นว่าต้องของแพงเท่านั้นถึงจะเย็บเรียบร้อยดูเป็นผู้ลากมากดีมาแต่อ้อน  แต่ออก  ของถูกแต่มีคุณภาพก็มีอยู่ถมไป  แต่สิ่งสำคัญในการแต่งตัวอย่างที่สุดก็คือรองเท้า รองเท้าเป็นสิ่งหนึ่งที่เราต้องยอมลงทุนกับมันเพราะมันจะรับใช้เราไปอีกนานเท่านาน  และรองเท้าต้องคุณภาพดีเท่านั้นที่จะสามารถสวมใส่ได้อย่างสบาย เดินได้ทน เดินได้นาน และเดินอย่างมีบุคลิกที่มั่นใจ  ดิฉันเป็นคนนึงที่ชอบซื้อรองเท้า ทุกที่ท่ีเดินทางไป  ลองทุกแบบทุกราคา ตั้งแต่ของถูกไปจนถึงของแพงใครว่ายี่ห้อไหนดีก็ไปลองซื้อมาหมด ก็มาสรุปกับตัวเองว่า การเชื่อตัวเองนี่แหละสำคัญที่สุดบางทียี่ห้อดังที่ใครต่อใครว่าดี  ก็อาจจะไม่ถูกกับเรา เราต้องเลือกเองลองเองถึงจะรู้ แต่รองเท้าต้องเน้นที่คุณภาพเท่านั้นคือแบบสวยใส่สบาย ทนทานคุ้มกับการลงทุนในระยะยาวเพราะเคยหน้าแตกในเรื่องรองเท้ามาแล้วหลายต่อหลายครั้ง   มีพี่สาวคนนึงซึ่งเป็นคนที่ได้รับการยกย่องจากคนทั่วไปว่าเป็นคนแต่งกายดีคนนึงขอองวงการ  เคยบอกไว้ว่าคนเราถ้ามีชุดเสื้อผ้า กระเป๋า รองเท้า ที่มีคุณภาพดีแค่ชิ้นเดียว ยอมใส่ซ้ำ ซะยังจะดีกว่ามีเสื้อผ้ากระเป๋า รองเท้ามากมายแต่หาดีไม่ได้สักตัวเดียว......